Wypożyczalnia samochodów klasy ekonomicznej Tongeren

Tongeren to miasto i gmina w belgijskiej prowincji Limburgia, w południowo-wschodnim krańcu flamandzkiego obszaru Belgii. Tongeren to najstarsze miasto Belgii i jedyna rzymska stolica administracyjna w jej granicach. Było zamieszkane przez Tungri jako miasto rzymskie i znane jako Atuatuca Tungrorum, służyło jako centrum administracyjne regionu Civitas Tungrorum.

Główne atrakcje

Béguinage, założony w 1257 roku, od 1998 roku jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Jego mur został zburzony w XVIII wieku. wiek: oddzielił beginaż od reszty miasta, zapewniając ciszę i spokój maleńkiej, motywowanej religijnie ludności. Beginaż liczył w XVII wieku 300 beginek i był w stanie wytrzymać pożar z 1677 r., który zniszczył znaczną część miasta.

Bazylika Tongeren (Onze-Lieve-Vrouwe Basiliek), zbudowana w XIII wieku w architekturze gotyckiej, dostarczyła jednych z największych odkryć archeologicznych w Flandria. Badania archeologiczne wykazały obecność tu gmachu z IV wieku, a także karolińskiego domu modlitwy z IX wieku. Obecny chór bazyliki powstał około 1240 roku. Między XIII a XV wiekiem zbudowano nawę, transepty i boczne kaplice. W latach 1442-1541 stara romańska wieża została zastąpiona obecną wieżą gotycką o wysokości 64 metrów (210 stóp). Wewnątrz bazyliki znajduje się figura Matki Bożej z Tongeren, zbudowana w 1475 roku. Skarbiec znajduje się w dawnej sali kapituły i posiada jedną z najcenniejszych kolekcji sztuki sakralnej w Belgii.

St. Kościół Katarzyny, zbudowany w stylu gotyckim w 1294 roku, ale później odnowiony w innych stylach. Do dzieł sztuki należą ambona z 1711 r. autorstwa Robrechta Verburgha, główny ołtarz autorstwa Gaspara de Crayera (XVII w.) oraz rzeźba „Cierpiącego Chrystusa” podarowana przez beginkę Annę de Floz.

Muzeum gallo-rzymskie zawiera celtyckie złoto, rzymskie wyroby szklane, filigranowe dzieła Merowingów oraz unikalny gallo-rzymski przedmiot odkryty podczas wykopalisk – rzymski dwunastościan .

Starożytny mur rzymski, datowany na II wiek, wciąż można zobaczyć z prawie 1500 metrów (4900 stóp).