Voordelige Autoverhuur Antiparos-Poort

Antiparos is een klein eiland in de zuidelijke Egeïsche Zee, in de Cycladen, op minder dan een zeemijl van Paros, de haven waarmee het is verbonden door een lokale veerboot. De oudste oude stad van de Cycladen ligt op het eiland Saliagos, terwijl Despotiko, een onbewoond eiland ten zuidwesten van Antiparos, een belangrijke archeologische vindplaats is.

De gemeenschap van Antiparos werd opgericht in 1914 en werd in 2010 verheven tot een gemeente met de goedkeuring van de "Kallikrates"-wet, die het uitgangspunt volgt van "elk eiland een gemeente. " Toerisme, visserij en landbouw zijn de pijlers van de economie van het eiland, waarbij de landbouw in de vlakten een kleinere rol speelt. Het is beroemd om zijn witte huizen, geplaveide straten en bloementuinen in de voortuinen. In de zomer is het een toeristische bestemming voor Grieken en Europeanen, maar ook voor landinvesteerders uit de Verenigde Staten.

Het belangrijkste gehucht ligt op de noordoostelijke punt van het eiland, tegenover Pounda op het hoofdeiland van Paros, vanwaar een veerboot vertrekt naar de haven van Antiparos. De historische kern van Antiparos is gehuisvest in het Venetiaanse kasteel, dat via winkelstraten is verbonden met de mooie kuststraat. Andere dorpen zijn de badplaats St. George, Soros en Kampos aan de zuidwestelijke rand. Psaralyki, Sifneiko, Ag Spiridon en het campingstrand liggen allemaal in de buurt van het centrum. Soros, Glyfa, Apantima en Monastiria behoren tot de andere stranden.

Bezienswaardigheden

De Antiparos-grot, een van de mooiste en meest raadselachtige grotten ter wereld, bevindt zich in het centrum van het eiland. Sinds de Neolithische periode wordt de grot gebruikt als een natuurlijk toevluchtsoord. De locatie werd ook gebruikt voor aardewerk en de aanbidding van de godin Artemis, met de kapel van Agios Ioannis Spiliotis bij de ingang van de site. De inscriptie op het altaar van de generaals van Alexander de Grote en koning Otto getuigen van de voorbijgangers, net als de tekens en krassen op de stalactieten en stalagmieten.

De grot is vrij groot en is verdeeld in meerdere niveaus. Archilochus van Paros, een lyrische dichter, zou een inscriptie in de grot hebben achtergelaten. In 1673 bezocht de Franse minister van het Ottomaanse rijk, markies de Nointel, de grot drie dagen lang met een groep vrienden en voerde daar de mis op op eerste kerstdag. Lord Byron en Otto, de eerste moderne koning van Griekenland, behoorden tot de latere bezoekers van wie hun naam in de rots werd gehouwen. Een deel van de grot is tijdens de Duitse bezetting verwoest. De grot werd in de tweede helft van de twintigste eeuw aanzienlijk gerenoveerd met EU-subsidies, waaronder de installatie van barrières, geschikte trappen, verlichting, beveiligingscamera's en luidsprekers om toeristen te informeren.

Antiparos-kasteel (Kastro)

Het Venetiaanse kasteel van Antiparos is een klassiek voorbeeld van versterkte dorpen die in de Cycladen zijn gebouwd tijdens de Latijnse periode, die duurde van de 13e tot de 16e eeuw. Het werd gebouwd in het midden van de 15e eeuw toen Giovanni Loredano, een Venetiaan, besloot te trouwen met Maria Sommaripa van Antiparos.
Het oorspronkelijke ontwerp had een centrale motte (heuvel) en woningen rond de periferie. De woningen werden als één aaneengesloten blok gebouwd, waarbij de buitenmuren zowel als verdedigings- als beschermingsmuur voor het versterkte gehucht dienden. De enige manier om binnen te komen was via de zuidelijke vleugel. Huizen groeiden als constructies van drie verdiepingen in het hoofddorp, elk met een eigen deur die naar een buitentrap leidde. De gemeenschap werd buiten de zuidvleugel uitgebreid om de rechthoekige ring "Xopyrga" te vormen en binnen de oorspronkelijke omheining rond de basis van de ronde toren.

De oorspronkelijke bouwstijl van het kasteel is de laatste tijd veranderd, met de toevoeging van een religieus aspect en het gebruik van de centrale terp als watertanktoren. Ondanks de ineenstorting van de bovenste verdiepingen, behouden de huizen vandaag een bevredigend niveau van hun oorspronkelijke kenmerken, en voor elke ingreep was goedkeuring van de archeologische afdeling vereist. De meeste huizen zijn tegenwoordig gebouwd op één niveau met twee verdiepingen en een maximaal grondachtig luik. Velen van hen zijn nu naar buiten gericht en dienen als winkels in de hoofdstraat. De kleine vleermuizen die in de schemering naar buiten komen en rond de toren naar het oosten vliegen, zijn een belangrijk onderdeel van het kasteel van Antiparos.