Wypożyczalnia samochodów klasy ekonomicznej Livorno

Livorno to miasto portowe nad Morzem Liguryjskim na zachodnim wybrzeżu Toskanii. Jest stolicą prowincji Livorno. Leghorn to tradycyjna angielska nazwa.

Livorno było wyobrażane jako „idealne miasto” w okresie renesansu. Livorno, które znacznie się rozrosło w wyniku woli Medyceuszy w drugiej połowie XVI w., było ważnym wolnym portem, generującym silną działalność handlową, głównie w rękach cudzoziemców, oraz służąc jako siedziba konsulatów i firm żeglugowych . Wieloetniczny i wielokulturowy status Livorno trwał do drugiej połowy XIX wieku, chociaż pozostałości tej epoki wciąż można znaleźć w miejskich kościołach, willach i pałacach.

Livorno jest najnowocześniejszym ze wszystkich miast Toskanii i pod względem liczby ludności zajmuje trzecie miejsce po Florencji i Prato.

Venezia Nuova

W 1629 roku Ferdynand II Medyceusz badał możliwość powiększenia miasta na północ, według planu Giovanniego Battisty Santiego, na obszarze obejmującym Fortezza Vecchia i Fortezza Nuova , aby zapewnić dużo miejsca na działalność żeglarską i handlową. Zaistniała potrzeba zbudowania kupieckiego miasta w Porto Mediceo, wraz z domami i magazynami do przechowywania towarów oraz systemem kanałów ułatwiającym ich transport. Nowa dzielnica, znana jako Venezia Nuova, powstała na obszarze położonym bliżej morza, poprzecinanym kanałami i połączoną z miastem mostami, co wymagało zatrudnienia weneckich doświadczonych robotników.

Kościół św. Anny, poświęcony św. Annie, został zbudowany na terenie bractwa łukowego Towarzystwa Narodzenia Pańskiego w 1631 r.; w tym samym roku zmarł Giovanni Battista Santi, a projekt został przekazany Giovanniemu Francesco Cantagallina, jednak prace opóźniły się z powodu braku pieniędzy.

W 1656 r. nadano nowy impuls pracom dotyczącym rozmieszczenia przestrzeni, w których można było wybudować inne domy i sklepy; w rezultacie powstał problem zróżnicowanej orientacji układu drogowego względem osi Piazza d'Arme, który został rozwiązany poprzez przyjęcie planu drogowego prostopadłego do kanału Navicelli. W 1668 r. drogi i kanały w Venezia Nuova zostały wybrukowane, a Pescheria Nuova, w pobliżu Scali del Pesce, gdzie wyładowywano ryby, powstała w 1705 r.

W XVIII wieku Venezia Nuova była dzielnicą Konsulów Narodów i najważniejszych międzynarodowych sklepikarzy, którzy mieli magazyny pełne produktów z całego świata czekających na dostawę drogą morską do najdalszych zakątków globu. W pałacach wzdłuż kanałów znajdowały się wieżyczki, z których można było obserwować zbliżające się statki, a także sklepy na poziomie kanału, ułatwiające rozładunek produktów z łodzi.

Obszar Venezia Nuova zachowuje wiele pierwotnych elementów urbanistycznych i architektonicznych, takich jak mosty, małe uliczki, rezydencje arystokracji, kościoły takie jak Santa Caterina da Siena i San Ferdinando oraz gęsta sieć kanałów, które wcześniej łączyły jego magazyny z portem.