รถเช่า มานามา - จาก 8€/วัน

มานามาเป็นเมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุดของบาห์เรน มีประชากรประมาณ 200,000 คนในปี 2020 มานามาเป็นเมืองการค้าที่สำคัญของชาวเปอร์เซียมาช้านานแล้ว และอ่าวไทยนั้นเป็นที่อยู่อาศัยของประชากรที่หลากหลาย หลังการปกครองของโปรตุเกสและเปอร์เซียเป็นเวลาหลายศตวรรษ รวมถึงการจู่โจมโดยราชวงศ์ที่ปกครองซาอุดีอาระเบียและโอมาน บาห์เรนประกาศอิสรภาพในปี 2514 หลังจากช่วงเวลาการปกครองของอังกฤษ

แม้ว่าเมืองแฝดสมัยใหม่ของมานามาและมูฮาร์รักจะถูกสร้างขึ้นในเวลาเดียวกันในปี ค.ศ. 1800 Muharraq ก็มีชื่อเสียงขึ้นจากที่ตั้งป้องกันและทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงของบาห์เรนจนกระทั่ง พ.ศ. 2466 มานามากลายเป็นเมืองหลวงทางการค้าและเป็นจุดเริ่มต้นของเกาะบาห์เรน ความร่ำรวยน้ำมันของบาห์เรนทำให้เกิดการเติบโตอย่างรวดเร็วในศตวรรษที่ 20 และในช่วงทศวรรษ 1990 การขับเคลื่อนการกระจายความเสี่ยงโดยเจตนานำไปสู่ความก้าวหน้าในอุตสาหกรรมอื่นๆ และช่วยให้มานามากลายเป็นศูนย์กลางทางการเงินที่สำคัญในตะวันออกกลาง สันนิบาตอาหรับได้กำหนดให้มานามาเป็นเมืองหลวงแห่งวัฒนธรรมอาหรับประจำปี 2555 ของสันนิบาตอาหรับ และเครือข่ายการวิจัยเมืองโลกาภิวัตน์และโลกได้จัดให้มานามาเป็นเมืองระดับโลกรุ่นเบต้าในปี 2561

เครือข่ายถนน

มานามาเป็นศูนย์กลางการขนส่งหลักของประเทศ ในขณะนี้ โครงข่ายถนนของเมืองกำลังมีการก่อสร้างที่สำคัญเพื่อปรับปรุงสภาพการจราจรของเมือง เนื่องจากเป็นเมืองหลวงและเมืองหลักของประเทศ ซึ่งเป็นที่ตั้งของสำนักงานและสิ่งอำนวยความสะดวกของรัฐบาลและธุรกิจส่วนใหญ่ รวมถึงแหล่งบันเทิง และเนื่องจากการขยายตัวอย่างรวดเร็วของประเทศ จำนวนยานพาหนะจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

การสร้างเครือข่ายระดับชาติที่เชื่อมโยงเมืองหลวงกับเมืองใกล้เคียง ตลอดจนการขยายถนนในย่านประวัติศาสตร์ของมานามา เริ่มต้นด้วยการเปิดตัวรถยนต์คันแรกในปี 1914 การเติบโตอย่างต่อเนื่องของจำนวนรถยนต์จาก 395 ในปี 2487 เป็น 3,379 ในปี 2497 และ 18,372 ในปี 2513 กระตุ้นให้การพัฒนาเมืองให้ความสำคัญกับการเพิ่มโครงข่ายถนนเป็นส่วนใหญ่ การขยายถนน และการสร้างที่จอดรถเพิ่มเติม รางรถไฟหลายรางที่สร้างขึ้นก่อนยุคน้ำมัน (ก่อนช่วงทศวรรษที่ 1930) ถูกปรับพื้นผิวใหม่และขยายให้ใหญ่ขึ้น ทำให้กลายเป็น 'ถนนสายหลัก' ระยะแรกของการขยายถนนเริ่มขึ้นในพื้นที่ Manama Souq โดยมีการขยายถนนสายหลักโดยการขจัดอาคารที่บุกรุกเข้ามา

เพื่อผลักดันแนวชายฝั่งและขยายพื้นที่เมืองในรูปแบบคล้ายเข็มขัด จึงได้สร้างถนนวงแหวนหลายเส้น (ถนน Isa al Kabeer ในทศวรรษที่ 1930 ถนนนิทรรศการในทศวรรษที่ 1960 และทางหลวงอัลฟาเตห์ในทศวรรษ 1980) ทางทิศเหนือ ชายหาดเคยอยู่บริเวณถนน Government Avenue ในทศวรรษที่ 1920 แต่ในช่วงต้นทศวรรษ 1930 ได้มีการย้ายไปอยู่ที่ถนนสายใหม่ ถนน King Faisal ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นถนนเลียบชายฝั่ง ไปทางทิศตะวันออก สะพานเชื่อมมานามากับ Muharraq ตั้งแต่ปี 1929; ในปีพ.ศ. 2484 ได้มีการสร้างทางหลวงใหม่เพื่อทดแทนสะพานไม้เดิม การสัญจรไปมาระหว่างสองเกาะพุ่งสูงสุดเมื่อท่าอากาศยานนานาชาติบาห์เรนสร้างเสร็จในปี 1932

ถนนที่เชื่อมระหว่างป่าไม้ ทะเลสาบ และหนองน้ำของ Hoora, Adliya, Gudaibiya และ Juffair ทางตอนใต้ของ Manama ถนนเหล่านี้สิ้นสุดที่หมู่บ้านต่างๆ เช่น Mahooz, Ghuraifa และ Seqaya ทางทิศตะวันตกมีการสร้างถนนขนาดใหญ่ที่เชื่อมมานามากับท่าเรือชนบทห่างไกลของบูไดยา ผ่านชุมชน "แถบสีเขียว" ของซานาบิส ญิดฮาฟ และดูราซ ทางทิศใต้มีการสร้างถนนที่เชื่อมมานามากับริฟฟา การค้นพบน้ำมันเร่งการเติบโตของเครือข่ายถนนของเมือง

เกาะหลักสี่เกาะ รวมทั้งเมืองและหมู่บ้านทั้งหมดเชื่อมต่อกันด้วยทางหลวงที่ได้รับการดูแลอย่างดี ในปี 2545 มีถนนหนทาง 3,164 กม. (1,966 ไมล์) โดยเป็นทางลาดยาง 2,433 กม. (1,512 ไมล์) ทางหลวงที่ทอดยาวกว่า 2.8 กม. (2 ไมล์) เชื่อมต่อมานามากับเกาะ Muharraq และสะพานอีกแห่งเชื่อม Sitra ไปยังเกาะหลัก ทางหลวงสี่เลนบนทางหลวง 24 กม. (15 ไมล์) ซึ่งเชื่อมบาห์เรนกับแผ่นดินใหญ่ของซาอุดิอาระเบียผ่านเกาะ Umm an-Nasan เสร็จสมบูรณ์ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2529 และได้รับทุนสนับสนุนจากซาอุดีอาระเบีย ในปี 2000 มีรถยนต์โดยสาร 172,684 คัน และรถยนต์เพื่อการพาณิชย์ 41,820 คัน